1. De huidige globalisering van het kapitalisme heeft de meerderheid van de wereldbevolking tot bezitloze loonarbeiders gemaakt, terwijl slechts een kleine minderheid daarvan onder kapitalistische voorwaarden in het productieproces kan worden opgenomen.
   
   Met twee wereldoorlogen, een koude oorlog en de huidige explosie van plaatselijke oorlogen is duidelijk dat de opkomst- en bloeiperiode van het kapitalisme is afgelopen. We leven nu in een tijd van economische crisissen, imperialistische oorlog en de mogelijkheid van wereldwijde sociale revolutie van de arbeidersklasse. 
   
   
2. De belangrijkste interne oorzaak van de periodieke crisissen komt voort uit het streven van het kapitaal om op loonkosten te besparen door steeds meer arbeid te vervangen door machines, automaten en robots. Dit tast uiteindelijk de winstgevendheid van het kapitaal aan. De belangrijkste externe oorzaak, afzetproblemen, komt voort uit het feit dat de werkenden meer produceren dan zij op basis van hun loon kunnen consumeren.
   
   
3. Herverdeling van de geproduceerde rijkdom via de (verzorgings)staat (Westen), staatskapitalisme (Sowjet-Unie) of via de vakbonden (Spanje ’36) houdt de markt en de loonarbeid in stand en daarmee het kapitalisme, de economische crisissen, het imperialisme en de oorlogen.
   
   
4. De steeds erger wordende crisissen maakt het noodzakelijk dat de arbeidersklasse in de strijd door haar massale machtsuitoefening via de algemene bedrijfsvergaderingen en arbeidersraden de staat stukslaat, het kapitaal onteigent en de productiemiddelen in naam van de maatschappij beheert en beslist over productie en distributie.
   
   
5. Het proces van massale bewustwording en zelfstandige machtsuitoefening door de arbeidersklasse als geheel kan niet worden vervangen door een partij, door vakbonden of door welke vertegenwoordiging, voorhoede of organisatie dan ook.
   
   
6. De komende revolutie is de zelfbevrijding van de arbeiders die daarmee een einde zullen maken aan de verdeling van de maatschappij in klassen, aan elke vorm van uitbuiting en daarmee aan elke staat.
   
   
7. Het speerpunt van de komende revolutie is het proletarisch internationalisme tegen elk nationalisme, tegen de imperialistische oorlogen, voor de internationale eenwording van de arbeidersklasse over de grenzen van de landen, over de grenzen van de beroepen en bedrijfstakken heen, tussen gevestigde en immigranten-arbeiders, tussen werkende, studerende en werkloze arbeiders.
   
   
8. Het proletarisch bewustzijn is ook toegankelijk voor individuele leden van andere klassen. De meest bewuste individuen verenigen zich op basis van gedeelde standpunten in groepen die bijdragen tot het bewustzijnsproces in de gehele klasse.
   
   
9. Het massale revolutionaire bewustzijn ontwikkelt zich in de revolutie zelf als noodzaak en mogelijkheid van de wereldwijde vereniging van de arbeidersraden en van het stukslaan van alle burgerlijke en imperialistische staten.
   
   
10. Het massale communistische bewustzijn ontwikkelt zich wanneer de arbeidersklasse als bedrijfsorganisatie (algemene vergaderingen, comités en raden) de associatie van vrije en gelijke producenten vormt en met het arbeidsuur als grondslag productie en distributie bepaalt.

Appelscha, 14-5-2016